خب از آنجایی که در این بیابانِ بی آب و علف هیچ کسی نبود که ورودمان را تبریک بگوید، گفتیم خودمان پیش قدم بشویم و تبریکاتِ فراوانِ خود را خدمتِ خودمان عارض بشویم!
از اولین پست چه انتظاری میشه داشت واقعآ؟!
پی نوشت: امید است که خشت اول را کج ننهاده باشم!
به سلامتی خدایی که تو گوش هاش پنبه گذاشته!
قدیما کل خانواده دور هم جمع میشدن...تق تق تخمه می شکستن!
حالا کل خانواده دور هم جمع میشن...تق تق روی کیبورد می کوبن یا تق تق کانال عوض می کنن!